Inzichten in de energetische dynamiek van het leven...

en hoe deze te benutten voor je algehele bewustwording...

 

Leven vanuit het hart… We hebben er onze mond vol van… Maar hoe doe je dat?

 

Hoe slagen we erin om altijd en overal te Zijn wie we zijn? Al onze goede voornemens vallen in het water van zodra we ons in een crisissituatie bevinden of onder druk staan.

 

Hoe komt dat toch? Missen we een stuk van de puzzel…of wat is er aan de hand?

 

Zou het kunnen dat we leven vanuit twee niveaus: het mentale leven dat we manifesteren vanuit onze denkbeelden en een belevingsveld dat we innerlijk wegstoppen in ons gevoel?

 

Het eerste zouden we dan de wereld van zien en gezien worden kunnen noemen, waardoor we onszelf waarnemend inlijsten binnen de matrix van onze denkpatronen.

 

Het tweede - dieper gelegen onzichtbare niveau - is meer creatief vervullend en daadwerkelijk scheppend, maar staat, door de luidruchtigheid van onze denkbeelden en het alles-overheersende van onze overtuigingen, in de schaduw van het mentale.

 

Dit betekent dat de wereld van dualiteit ons belet om bij ons ware gevoel te komen. 

 

Het inperkende niveau van zien openbreken en verzoenen met het diversifiërende niveau van zijn, is de rode draad doorheen dit boek.

 

Stap voor stap gaan we het traject van de waarnemer die zijn kritische blik – of veld van resonantie – neutraliseert, en zich gradueel bewust is van wat hij of zij voelt en wat zijn of haar droombeelden zijn.

Hierdoor wint het waarnemende niveau aan scheppend bewustzijn en brengen we onze creativiteit opnieuw op het voorplan.

 

Kortom, we geven ons leven meer en meer een authentieke basis...

 

Ja, geleidelijk aan halen onze unieke droombeelden het van ons collectieve denkbeelden en veranderen we onze ziensrealiteit in een scheppende zijnswerkelijkheid waar we onze eigenverantwoordelijkheid - en alles wat daarmee samengaat - 'aux sérieux' nemen.

 

We spelen niet langer mee met het inperkende spel van het co-reactieve, en geven voeding aan de bewustzijnsverruimende groeimogelijkheden van het inter-creatieve...

 

We geven onze realiteit zelf vorm en leren - doordat we meer en meer notie krijgen van wat we werkelijk verlangen - hoe we dit op een hartverwarmend manier kunnen doen.

We doorzien de vele valkuilen van macht en onmacht en slagen er geleidelijk in om de kloof tussen hoe we doen en wat we voelen te ontmantelen. 

 

Eén voor een koppelen we onze resonantielijnen af... en loggen we ons in, in het wereldwijde web van ons gevoel... 

  

DE ISOLEERCEL VAN RESONANTIE

 

Dagelijks vertoeven we in een wereld die we reactief bekijken en creëren we, op die manier, een bel van resonantie die ons daadwerkelijk belet om te doorvoelen.

 

We zien iets…en pats we reageren erop…waardoor we de tijd en de ruimte afblokken om te beseffen wat iets met ons doet. ‘Waarom verwart dit me? Waarom irriteert me dit zo? Hoe komt het dat dit me raakt? Waarom vind ik dit zo onrechtvaardig...? Waarom stemt dit me droevig? Wat in mij wordt hier geraakt...?’

 

Nochtans vertelt iets dat ons raakt ons woordeloos iets over onszelf… 

 

Maar zolang we er niet alert voor zijn, horen we het verhaal niet achter de woorden. We nemen immers de tijd noch de ruimte om te  luisteren. In tegenstelling tot wat we zouden verwachten, houdt onze reflexmatige menselijke verontwaardiging ons immers precies weg van de creatieve kernessentie die we zijn. 

 

Door de energie die ons raakt onmiddellijk terug te kaatsen, houden we ons bezig met het uitzicht en komen we niet tot inzicht - laat staan dat we de energie weten te transformeren tot een bewustzijnsverruimend doorzicht...

 

Ja, als onbewuste waarnemer plaatsen we steeds muren tussen datgene wat we zien - het uitzicht - datgene wat we inzien - het inzicht - en datgene dat we doorvoelen - het doorzicht.

 

Nochtans tikt resonantie iets in ons aan dat belangrijk is. Anders zouden we er immers niet zo reactief over doen.

Zo kunnen we onszelf beter de vraag stellen: ‘Welke pijn durf ik niet voelen waardoor ik alles weer heel snel naar buiten projecteer? Welk denkbeeld durf ik niet veranderen waardoor ik de schuld steeds buiten mezelf leg?

 

Kortom, wat in mij wil ik niet zien…waardoor ik onbewust mezelf belet om te zijn?

 

Immers door te resoneren met zaken die buiten ons liggen, plaatsen we het hart van ons bewustzijn buiten-spel en verhinderen we onze eigen bewustwording. We blijven denken dat we de wereld om ons heen kunnen controleren zonder in te zien dat alles – ja, echt alles – een afspiegeling is van hoe we reflexmatig over iets denken.

 

Nochtans maant elke reactie ons aan om precies datgene te doorvoelen, te doorleven en te doorgronden waar we resonant mee zijn. Alleen zo, kunnen we onze frequenties verfijnen en almaar transparanter zijn voor die zaken en die gebeurtenissen die we niet langer reactief wensen te ondersteunen en meestromen op de flow van zijn. 

 

Of anders verwoord, we kunnen zien en laten zijn, en handelen zoals we het creatief door-voelen. 

 

DOOR-VOELEN

 

Door de energie van alles wat ons raakt, verwart, frustreert, irriteert, beangstigt…niet langer reflexmatig weg te sturen…maar daadwerkelijk te integreren, halen we deelaspecten van onze eigenheid terug binnen en verfijnen we – stap voor stap – ons energieprofiel van resonant naar transparant.

 

Langzaamaan ontdekken wie we zijn en wat we hier op deze wereld komen doen. Ja, we ont-dekken onszelf en ont-moeten de oorspronkelijkheid van onze verlangens. 

En dit proces biedt ons een meer-waarde. Immers, door ervaringen bewust te door-leven en het heel-wordingsproces actief aan te gaan, trekken we dezelfde problemen en drama's niet langer magnetisch aan... Wat we geleerd hebben is immers onomkeerbaar verworven.  

 

En neen, dit betekent niet dat we er nu voor kiezen om de wereld apathisch en wereldvreemd te bewonen. Integendeel.

In plaats van te denken wat we willen, kunnen we nu kiezen voor wat we verlangen. En dat is wezenlijk verschillend aangezien denken mentaal gebeurt en verkiezen een hartnuance meekrijgt. 

 

Zo wordt het hart van ons bewustzijn onze grootste inspiratiebron. Geleidelijk aan voelen we meer en meer de richting die we wensen uit te gaan en wat we werkelijk verkiezen te doen. 

 

Op die manier bevrijden we ons geleidelijk aan van het duw en trekwerk van de besloten wereld van het co-reactieve en kunnen we integer voelen hoe we hier - vanuit het centrum van onze waarachtigheid - op een andere, meer vervullende manier, kunnen bestaan.

We accepteren dat we voelen wat we voelen en dat ons denken alles wat we zien slechts vanuit één oogpunt belicht.

 

We beseffen dat onze kleinmenselijk kijk vanuit slachtofferschap of het overschatte zelfbeeld vanuit ons eigen groot gelijk…uitsluitend de wereldse dramatiek bestendigt en explosief uitvergroot, zonder dat dit ons wezenlijk vooruit helpt of innerlijk verdiept.

Tot onze opluchting ondervinden we dat de keuze voor geluk in plaats van voor gelijk ons een andere mogelijkheid aanreikt...

Door de mentale energie systematisch door het hart van ons bewustzijn te recycleren en als trillingen van eigenwijsheid te integreren, doorvoelen we het beperkende van het achterliggende denkbeeld en kunnen we de energie ervan transformeren tot iets dat we ervaren hebben. 

In plaats van eigenzinnig worden we dus eigenwijs...

 We gaan een traject dwars door de vele conflictueuze gedachtelagen in ons hoofd…om uiteindelijk zelfbevrijdend onszelf terug te vinden in de ziel van ons hart.

Kortom, we leren ‘out of the box' denken met ons hart…en 'out of the box' voelen met ons hoofd…om uiteindelijk vanuit de delicate balans tussen beide waarachtig, integer en authentiek te handelen...

 

DE ROL VAN DE MATERIE

 

En weet je, het kan ontstellend zijn te beseffen dat de materie in het hele transformatieproces een essentiële rol vervult.

Ja, het meest zichtbare deel van de realiteit zou wel eens een veel grotere, meer onzichtbare impact kunnen hebben op hoe we denken, voelen en handelen... 

 

En neen, natuurlijk ligt dit niet in de zelfbehoeftige en zekerheid biedende rol die we de materie momenteel toebedelen. Materie is er niet om onze eigen bodemloosheid op te vullen en onze schijnbare inhoudloosheid zin te geven, zoals we dit nu vaak zien. 

Maar materie is er evenmin om eraan te verzaken. Neen ook dat is misvatting, aangezien we op die manier heel wat bewustzijnsverruimende gewaarwordingen wat midden in het leven staan ons te bieden heeft, aan ons laten voorbijgaan.

 

Door de ziensrealiteit geen essentieel bestaansrecht te gunnen, mis-kennen we onze eigen creativiteit en scheppende vermogens – en zodoende ook de oorspronkelijkheid van onze eigen diep-zinnigheid.

 

Onderscheid leren maken tussen datgene waar we als kritische en behoeftige persoonlijkheid – en dus onbewuste waarnemer – mee resoneren en datgene wat ons dichter bij ons hart brengt – en dus met onze essentie harmonieert - is hierbij een sleutelgegeven.

 

Ja, doen wat goed voelt en laten zijn wat niet goed voelt - zonder dat ons denken hiermee interfereert -  is helend. 

 

Dit betekent dat het gunstig is om het verschil te voelen tussen wanneer we (materiële) keuzes maken vanuit zelfbehoeftige gedachten en wanneer we dit doen vanuit de lokroep van ons hart. 

Maar ook dit is maar mogelijk als we de energie van onze reactiviteit weten te verinnerlijken en durven doorvoelen waarom en waardoor we iets willen. Alleen op die manier kunnen we de verschillende gelaagdheden van de spiegelende rol van de materie doorzien en bewust doorbreken.   

 

Op een oppervlakkig niveau weerspiegelt de materie ons zowel onze ik-reactieve behoeften, als onze verwachtingen en onze meningen…terwijl het op een dieper niveau de kern-kracht van onze creativiteit stimuleert...

 

Hoe dit ineen zit wordt in de laatste hoofdstukken van het boek HET VELD VAN TEDERHEID helemaal ontsluierd. 

 

DE RODE DRAAD...

 

Aandacht hebben voor het intuïtieve gevoel dat zich voor elke kritische gedachte aandient, is de rode draad doorheen dit boek. Het is een leidraad om het leven vanuit een andere invalshoek te doorvoelen en te bekijken.

 

Het is de beschrijving van het simultane proces van loslaten wat we denken en toelaten wat we voelen...om uiteindelijk zelfbewust en creatief als onszelf te bestaan.

 

Omdat onze ziensrealiteit een afspiegeling is van hoe we ons van binnenin voelen, is beseffen dat we niets buiten ons zullen vinden zolang we het niet in onszelf durven ont-moeten en omarmen, de sleutel. 

 

We zijn immers niet alleen de zelfbehoeftige waarnemers van deze zichtbare realiteit, maar tevens de creatieve – en dus scheppende - bewoners van de energetische zijnswerkelijkheid.

 

En het wordt hoog tijd, ja hoog tijd…dat we ons dat opnieuw her-inneren.